آسمان و وحی (قرآن)بنابه آیات قرآن کریم وحی از سمت آسمان نازل می شد و پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله رو به آسمان در انتظار وحی می نشستند. ۱ - نزول وحینزول وحی از آسمان : ۱. «قدنری تقلب وجهک فی السماء...؛نگاه هاي انتظار آميز تو را به سوي آسمان (براي تعيين قبله نهائي) مي‌بينيم....» ۲.«یسئلک اهل الکتب ان تنزل علیهم کتبا من السماء...؛اهل كتاب از تو تقاضا مي‌كنند كتابي از آسمان (يكجا) بر آنها نازل كني....» ۳. قل لو کان فی الارض ملئکة یمشون مطمئنین لنزلنا علیهم من السماء ملکا رسولا؛بگو (حتي) اگر در روي زمين فرشتگاني (زندگی مي‌كردند و) با آرامش گام برمي داشتند ما از آسمان فرشته‌اي را به عنوان رسول بر آنها مي‌فرستاديم (چرا كه رهبر هر گروهي بايد از جنس خود آنان باشد).» ۲ - وحی مخصوص هر آسمانوحی و القاء امر مخصوص هر یک از آسمانها از سوی خداوند: «... و اوحی فی کل سماء امرها...؛... و آنچه را مي‌خواست در هر آسماني مقدر فرمود....» ۳ - تحمل وحیدشواری تحمل وحی برای آسمانها: «کذلک یوحی الیک... • تکاد السمـوت یتفطرن من فوقهن...؛اينگونه خداوند به تو وحي مي‌كند... نزديك است آسمانها (به خاطر نسبتهاي نارواي مشركان) از بالا متلاشي شوند....» این که آسمانها هنگام نزول وحی در آستانه فروپاشی قرار می‌گیرند، حاکی از دشواری تحمل عبور وحی است. ۴ - انتظار برای وحیچشم دوختن پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به آسمانها هنگام انتظار وحی: «قد نری تقلب وجهک فی السماء...؛نگاه هاي انتظار آميز تو را به سوي آسمان (براي تعيين قبله نهائي) مي‌بينيم....» ۵ - پانویس
۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۳۳۰، برگرفته از مقاله «آسمان و وحی» |